استفاده ابزاری از کودکان برای اهداف تروریستی!

نویسنده – عبدالمنان توحیدیار

در اکثر جوامع دینی جریان ها، گروهها و اشخاصی که طعم قدرت و حکومت‌داری به ذایقه شان شیرینی می‌کند با استفاده از گزینه دین و کودکان مجرای رسوخ به قدرت را جویا می‌گردند و از هیچ جنایتی دریغ نمی کنند.

قرون وسطی در غرب، مثال زنده و واضح این مسئله است که کشیش‌های کلیسا، با نشانه گیری اعتقادات مردم، چندین قرن حاکمیت شان را بر مردم این وادی تحمیل نمودند، هرازگاهی که پایه‌های حاکمیت شان سست و متزلزل می‌گردید با دیکته به دین و تقدس گرایی، به جلب حمایت توده‌ها متمرکز می‌گردیدند، توده‌های نادان و معتقد آن روز، اصحاب کلیسا را به عنوان حاکم بلامنازع دنیوی و اخروی شان پذیرفته بودند و هر گونه تمرد و سرپیچی از دستورات کلیسا را به مثابه از دست دادن دنیا و عقبی قلمداد می‌نمودند،

این وضعیت خفقان، چنان سرنوشت مردم آن زمان را به تاریکی کشانده بود که خرافه‌گرایی بخش عمده زندگی آنان گردیده بود، توده‌ها که با هزاران مشقت و زحمات طاقت فرسا به هدف تأمین معیشت و نفقه عیال شان به انجام کارهای شاقه مصروف بودند، بخش زیادی از این درآمد را به اصحاب کلیسا پرداخت می نمودند.

در افغانستان طالبان نیز با استفاده ابزاری از دین وارد سیاست شدند. انتخاب نام طالب که یک واژه مقدس برای مردم بود و شعار اصلاح و تطبیق شریعت از طرفندهای بود که طالب وارد سرنوشت مردم افغانستان شد.

این گروه که بیشتر دانش آموخته مدارس دینی پاکستان و پیشمرگه های اجرتی این کشور هستند و در خدمت منافع آن کشور بودند/می‌باشند.

با استفاده از احساسات و عواطف دینی مردم در تلاش اند تا مدارس و مساجد کشور را به پناهگاه شان تبدیل نموده و از آن آدرس حملات تروریستی و دهشت افگنانه شان را سازمان دهی نمایند.

به اساس گزارش ها بیشترین حملات تروریستی در ولایات شمال از سوی دانشجویان مدارس دینی سازمان دهی میشود. استفاده ابزاری این گروه از کودکان در کندز مصداق مدعی ماست.

عبد الله فرزند اصحاب الدین باشنده اصلی و فعلی ولایت بدخشان جوان ۱۷ ساله که به تازه گی فریب تبلیغات گروه طالبان را خورده حکایت های جالب دارد، وی در ادامه داستان خود چنین بیان نموده است.

عبد الله با دنیای از امید به دنبال رویا های خود که همانا کسب علم دانش بود سر گردان می گشت که ناگهان با دیو سیاه دل روبرو گردید و از تحقق رویا هایش با عبدالله صحبت نمود تا این اینکه رضایت عبد الله ۱۷ ساله را کسب نموده موصوف را از ولایت بدخشان به مدرسه یی در منطقه باغ میری ولسوالی خان آباد ولایت کندز فرستاد تا درس دین را آموزش بیند.

زمانی عبد الله شامل مدرسه شد دید تعداد کثیر از کودکان با لباس و دستار سفید حضور دارند و یک لحظه فکر کرد به رویای های خود رسیده است و در میان همقطاران خود نشست اما مدت نگذشت که دید دراینجا حرفی از آموزش و دین وجود ندارد همه روز حرف از جنگ، کشتار، انفجار، انتحار، ساخت ماین، ویرانی و صد ها جنایت دیگر روان است.

عبد الله می گوید گروه طالبان در مدارس به شاگردان آموزش میدهند که صلح نمی آید، قصه صلح مفت است شمار انتحار و انفجار کنید ما تمام افغانستان را تسخیر میکنیم.

این کودک ۱۷ ساله می گوید گروه طالبان از طرف شب از شاگردان مدارس در جنگ ها استفاده می نمایند.

همچنان این نوجوان که از ظلم طالبان محل را رها نموده و به آغوش نیروهای امنیتی پناه برده صد ها حکایت تلخ از گروه طالبان دارد.

این تنها در کندز نیست . باری والی بدخشان گفت ۶۰ درصد از کسانی در صفوف طالب علیه دولت افغانستان می جنگند کودکان اند .

طالبان با استفاده از تابلیت های ذهن کودکان را شستشو نموده آنها را آماده حملات انتحاری می نمایند چیزی که هم در عرف بین المللی و هم در شرع آسمانی جنایت است.