لطفا بیا بوت ات را پالش کنم

کابل

پیر مرد سال خورده ای؛ که با داشتن ۷۵ سال عمر، بابت اقتصاد ضعیف کمر همت بسته نموده، بوت را در مقابل پول پالش می نمایید، این مرد باشنده منطقه حصه اول ولسوالی بهسود ولایت میدان وردک میباشد. 

از خورد سالی از ولایت، میدان وردگ به پایتخت کشور، آمده و حالا در منطقه چهار قلعه شهر کابل به زندگی خود ادامه می دهد.

محراب الدین “هزاره” هرچند از بابت کهن سال بودنش؛ مناسب نیست که کار نمایید. ولی ناگزیر تا بخاطر حمایت خانواده خود، با شغل بوت پالشی کنار بیاید. و جاده های شهر کابل را نسبت به بستر راحت خانه خود ترجیح دهد.

او هنگامیکه راه گذری از نزد اش؛ می گذرد. آنها را خطاب قرار داده می گوید:” لطفن بیا بوت ات؛ را پالش کنم”

این مرد سال خورده چهار فرزند؛ (دو پسر و دو دختر) دارد. که به گفته ای وی همه دانشجو مکتب استند. و خودش تنها نان آور خانواده خود می باشد.

این مرد سالخورده از نبود، کار گله و شکایت دارد. می گوید:” روزهای که کرونا در کشور نبود، روزانه یک و نیم الی دوصد افغانی در بوت پالشی پیدا می کردم. ولی اینروزها در فضای کرونایی هفتاد الی هشتاد افغانی عاید دارم، که با این پول  نمی توانم به مشکل اقتصادی خود فایق آیم”

محراب الدین”هزاره” می گوید:” روز های نخست؛ قرنتین را در خانه به سر برده ام، ولی ضعف اقتصادی و نبود نان آور در خانه، من را وا داشت؛ که در جاده های شهر کابل به بوت پالشی بخاطر لقمه نانی از خانه بیرون آیم.”

او نیز می گوید:” وقتی جوان و با شیمه بودم؛ مزدور کاری می کردم. حالا که ضعیف شده ام؛ کسی حاضر نیست که من را بابت کار با خودش ببرد.”

محراب”هزاره” از قلم و کتابچه بی بهره است؛ ولی نمی خواهد که پسران اش؛ همانند خودش به سرنوشت همچون خودش دچار گردد.

می گوید:”دو پسرم هر یک پانزده و هژده سال سن داشته و هر دوی شان دانشجوی مکتب استند؛ می خواهم آنها درس بخوانند؛ که تا همانند من در آینده زندگی مشابی همچون من را تجربه ننمایند.”

محراب الدین “هزاره” از خانه ای شخصی نیز بی بهره می باشد. او در خانهء کرایی در مقابل دو نیم هزار “افغانی” همرای با فامیل اش؛ به زندگی غریبانه ای خود ادامه می دهد.

گزارش: ببرک قیومی