فرمانده چی وقت فرمان خواهد داد؟

نویسنده – م. نظری

آنچه در لوگر اتفاق افتاده جنایتی بشری و بیان کننده صف واضح دشمن در جهت خلق وحشت است.

وقوع حمله تروریستی شب گذشته در ولایت لوگر در اخیرین ساعات ماه اپریل که بر اساس تفاهم‌نامه صلح دوحه میان امریکا و تروریستان باید روز پایان حضور نیروهای بین المللی در کشور می‌بود؛ یک پیام واضح دارد و آن این‌که طالبان از هر گذینه‌ی در راستای سقوط جمهوریت استفاده می‌نماید.

دامنه دار ساختن روند گفتگو‌ های صلح الی ماه می، تبلغات منفی خارجی ها در استانه خروج نیروهای شان از کشور و بیان همسایگان شرور مبنی بر آغاز جنگ داخلی همه نشانه‌ی از آغاز روز های سیاه اند.

اما پرسش اینجاست، با آنکه صف دشمن در جهت خلق وحشت و بربریت واضح و روشن است چرا نیروهای امنیتی از حالت دفاعی وارد مرحله تعرض و اقدام متقابل نمی‌گردند؟

اگر حالت دفاعی نیروهای امنیتی همزمان با افزایش حملات تروریستان حفظ گردد، وضعیت موجود تغییر خواهد کرد و در میان نیروهای امنیتی انگیزه برای رزمیدن باقی نخواهد ماند، زیرا به قول سان‌تزو بزرگ‌ترین استراتژیست نظامی جهان “سرعت، جوهره‌ی جنگ است” این فرصت غنیمت است که نباید از دست برود چون با برپا کردن های مجازی راه به جای نخواهد رسید اقدام باید کرد تا به سعادت برسیم.