تفاوت اسلام واقعی و اسلام طالبانی در برخورد با اسیران!

نویسنده – مضراب الدین نظری

در نخستین نبرد مسلمانان و مشرکین “غزوه” پیامبر بزرگ اسلام به اصحاب شان چنین هدایت فرمود «با اسیران به خوبی رفتار کنید.»

آنچه پیامبر اسلام برای اصحاب شان هدایت فرمودند اساسی شد در راستای برخورد مسلمانان با اسیران و همین هدایت سبب شد تا هزاران مشرک اسیر شده بعد از رهایی تغییر عقیده داده و مسلمان شوند.

امر به برخورد نیک با اسیران در اسلام تنها محدود به احادیث رسول خدا نبوده بلکه در آیات متعدد قرآن کریم امر به نیکی و شفقت با اسیران شده است، چنانچه الله منان می‌فرماید: ( ‏وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً ‏) ترجمه «‏ و خوراک می‌دادند به بینوا و یتیم و اسیر ، به خاطر دوست داشتن خدا.»
در این آیه، الله منان بندگان مؤمنش را به خوش رفتاری و احسان در برابر اسیران و غذا دادن به آنان تشویق و ترغیب می‌کند و در عوض، آنان را به نعمت های اخروی وعده می دهد.

ابن عباس (رض) می گوید: رسول الله (ص) در روز غزوه بدر به اصحاب شان دستور دادند تا اسیران را مورد اکرام و نوازش قرار دهند و صحابه بزرگوار آنان را در غذا خوردن از خود مقدم می کردند.

رفتار پیامبر بزرگ اسلام و اصحاب بزرگوار با اسیران در حد نیک و انسانی بوده که هرگز صحابه باقی مانده غذای خود را به اسیران نمی دادند؛ بلکه بنابر توصیه رسول الله (ص) غذای پس مانده و بهتر آنان را جمع می کردند و خودشان آن را می خوردند.

ابوعزیز، برادر مصعب بن عمیر (رض) از آنچه برایش پیش آمده بود، می گوید: من در میان گروهی از انصار بودم آنگاه که مرا از بدر آوردند. لذا هرگاه آنان ناهار یا شام می آوردند، بنابر توصیه ی رسول خدا (ص) که نسبت به ما کرده بود، ابتدا آن را به من تقدیم می کردند و خود شان خرما می خوردند و هرگاه به دست کسی تکه نانی می افتاد، آن را به من تقدیم می کرد و من شرم می کردم و آن را رد می کردم و او نیز دو باره آن را به سوی من برمی گرداند و آن را دست نمی زد!

ابن هشام می گوید که ابوعزیز پس از نضر بن حارث پرچمدار لشکر مشرکان در غزوه بدر بود.
یعنی وی فردی عادی نبود؛ بلکه یکی از سر سخت‌ترین دشمنان اسلام بوده.

برخورد انسانی پیامبر بزرگ اسلام و اصحاب گرامی شان با اسیران تنها به فراهم ساختن غذا محدود نبوده بلکه تهیه ساختن لباس، فراهم ساختن محل بود و باش و ضرر نرساندن به اسیران مواردی بودند که بصورت جدی رعایت می‌کردند.

فراموش نباید کرد که دین مبین اسلام شکنجه و تعذیب اسیران را حتا به هدف بدست آوردن اسرار نظامی منع نموده است.
حقا که پیامبر بزرگ اسلام چنانچه الله منان میفرماید:(‏ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِّلْعَالَمِینَ ‏) رحمت برای عالمیان بودند و هستند.

و اما در این‌ گوشه جهان، یک گروه افراطی زیر نام جهاد چنان برخوردی در حق اسیر، آنهم اسیر مسلمان می‌نمایند که انسان به تعبیر آنان از اسلام‌ حیران می‌نماند.

فراموش نشود آنچه طالبان زیر نام اسلام انجام میدهند بزرگ‌ترین جفا در حق اسلام است.
این برخورد طالبان با سربازان ارتش ملی در حالیکه مجروح است با هیچ دین و آینی مطابقت نداشته و ندارد.

در نوارهای تصویری که در این اواخردر شبکه های اجتماعی دست بدست میگردد، در کنار جنایت طالبان، صحنه های دلخراشی از جنایات غیر اسلامی چی که حتی نمیشود انسانی بر آن نامید.

از کشتن و تیرباران کردن یک فرمانده پولیس در ولایت فراه تا تیر باران کردن جوانان ارتش در ولایت فاریاب، بدخشان، بغلان، لوگر، غزنی، میدان ورد، بدخشان و چندین ولایت های دیگر که نمیشود این برخورد آنان را اسلامی نامید.

پس گفته میتوانیم تفاوت زیادی در برخورد با اسیران از نگاه دین مبین اسلام و برخورد با اسیران از نگاه اسلام طالبان زمین و آسمان فرقی وجود دارد.

برخورد جنگجویان طالبان با اسیران جنگی نه از نظر دینی اسلامی است و نه انسانی، اما این طرف دیگر نیروهای امنیتی زمانیکه طالبی را در هنگام نبرد بازداشت یا اسیر میگیرند نه تنها برخورد خوب و انسانی با آنان انجام میدهند بلکه زخمیان آنان را نیز درمان میکنند.