طالبان ماشین کشتار اند، صلح نمی‌ خواهند!

نویسنده – جاوید احمد کارگر

گروه طالبان در پاسخ به فراخوان آتش‌بس در ماه رمضان گفته اند که جنگ در این ماه ثواب بیشتر دارد. این گروه در سال‌های گذشته نیز هرگونه آتش ‌بس و حتا کاهش خشونت را در ماه مبارک رمضان و مناسبت‌های دیگر رد کرده و ادامه جنگ را نشانه جهاد اکبر خوانده اند.

اکنون نیز که مذاکرات صلح در جریان است و تلاش می‌شود که با برگزاری نشست استانبول راه حلی برای بحران کشور پیدا شود، گروه طالبان بر طبل جنگ می‌کوبد و با دستاویز قرار دادن مسایل اعتقادی و دینی مردم، جنگ نا مبارک خود را زیر عنوان آموزه مقدس جهاد در راه خدا توجیه کند.

این گروه ماشین کشتاری است که برای قلع و قمع مردم افغانستان آماده شده و هیچگاه از این وظیفه نا مقدس خویش عدول نخواهند کرد، بنا بر این هر موضوع دینی و غیر دینی را بهانه قرار داده و ادامه جنگ خود را مشروع جلوه می‌دهد، در حالی که جنگ طالبان و حتا هستی و موجودیت این گروه مشروعیت دینی و عرفی ندارد و بغاوت و تروریزم است.

اکنون با توجه به پاسخ منفی این گروه به فراخوان آتش‌بس به احترام ماه مبارک رمضان، پرسش این است که آیا می‌توان در روند صلح با چنین گروه تروریستی جنگ طلب، به نتیجه مطلوب رسید یا خیر؟

بدون شک پاسخ منفی است؛ زیرا گروه طالبان ماشین کشتار است و ماهیتاً نمی‌تواند صلح کند. اگر گروه طالبان صلح کند و دست از جنگ بردارد، فلسفه وجودی آن نابود می‌شود و آنگاه است که در میدان سیاست همه دار و ندار خود را می‌بازد.

آتش‌بس سه روزه عید رمضان سه سال پیش به خوبی نشان داد که جنگجویان این گروه اگر آتش‌بس شود وارد شهرها شده و دوباره به سنگرهای خود بر نمی‌گردند؛ زیرا تمدن و شهر نشینی را می‌بینند و امکانات شهری و آرامشی که در فضای آن نهفته است، آنان را از جنگ نا معلوم طالب باز می‌دارد، پس بر این اساس و ماهیت جنگ طلبانه گروه، رهبران آن از آتش‌بس خودداری می‌کنند.