چرا طالبان شهر لشکرگاه را آماج قرار دادند؟

تحلیل

نویسنده – عارق نظری

درگیری های اخیر در هلمند ۳۵ هزار نفر را از خانه های شان بیجا کرده و مرکز لشکرگاه در شرایط سخت زندگی قرار گرفت است ،برخی گزارش ها حاکی از آن است که با ورود هیبت الله رهبر طالبان به هلمند  ۱۰ هزار خانواده از منطقه نادعلی و ولسوالی باباجی آواره شده اند.

این جنگ ۹روز پیش در منطقه نادعلی، ولسوالی باباجی و مرکز لشکرگاه آغاز شد که در آن نزدیک به ۲۰۰ غیرنظامی شهید و زخمی شدند، طالبان که برای کاهش خشونت با ایالات متحده به توافق رسیده اند، رسماً در مورد جنگ اظهارنظر نکرده اند و طوری وانمود میکنند  که در هلمند آرامی است و کسانی که جنگ میکنند به آنها بستگی ندارند.

طالبان در مورد جنگ خاموش هستند، زیرا آنها نمی خواهند با فشار و انتقاد ایالات متحده و اتحادیه اروپا روبرو شوند، چون که به جامعه بین المللی وعده داده اند که گفتگوهای بین الافغانی خشونت ها را کاهش می دهد، چهار روز پس از نبرد هلمند، احمدالله وثیق، رئیس کمیسیون فرهنگی طالبان به رسانه ها گفت که او از منطق عجیبی برای جنگ استفاده می کند.

وثیق گفت که آنها در هلمند برای تصرف لشکرگاه جنگ نکردند، اما نیروهای افغان در زمین های مردم پاسگاه هایی ایجاد کرده و مردم را مورد آزار و اذیت قرار می دهند، بنابراین حملات به هلمند آغاز شد .

وثیق در سخنرانی خود با چشم سفیدی گفت که جنگ آنها برای رفاه و آرامی مردم است، اما او نمی دانست که این امر زندگی ۱۰هزار خانواده را آشفته کرده و آنها را از خانه های شان آواره کرده است، این منطق طالبان است که برای آرامش زندگی مردم در خانه ها و قریه های مردم می جنگند، آیا جنگ در خانه های مردم می تواند زندگی آنها را آرام کند؟

 پوسته های بازرسی نیروهای افغان در کدام ساحه از افغانستان است، آنجای که مردم زندگی آرام دارند، فقط آن زمان نا آرام میشود که طالبان در آنجا حمله کنند و جنگ به میان بیاید نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان در منطقه نادعلی هلمند مستقر شده اند، پایگاه و پوسته دارند تا مردم آن منطقه را از شر طالبان نجات دهند اما طالبان که مزدور پاکستان و قاتل مردم افغانستان هستند و کنترول منطقه را میخواهند، وضعیت منطقه را بدتر کرده و مردم را مجبور به ترک خانه های شان نموده اند، طالبان نه تنها زندگی مردم هلمند را ناآرام کرده، بلکه زندگی تمام مردم افغانستان را با جنایات ضد بشری شان آشفته ساخته اند اما با پر رویی جنگ را جنگ آزادی و جهاد می خوانند.

طالبان برای مردم به یک زخم ناسور وبه یک غدۀ سرطانی تبدیل شده اند، به باور من آنها (طالبان) اگر با مردم خود صلح نکنند ادامه جنایات آنها به نابودی خودشان خواهد انجامید.