کشتار کودکان و خاموشی نهاد های مدافع حقوق کودکان

تحلیل

نویسنده – نیلوفر مستعد

این مسئله چون آفتاب روشن است که بعد از توافق طالبان با امریکا گروه طالبان به زعم این که گویا امتیازات بیشتری را کسب کنیم حملات خویش را در روستاها و ولسوالی های دور افتاده افزایش داده اند.

با آنکه همه میدانیم این باور گروه طالبان ناشی از خودخواهی و غرور کاذب شان می شود اما با آنهم گذشته از باورهای اعتقادی میتوان به گونه نسبی این عمل شان را توجیه پذیر دانست چون در بازی سیاست و برای رسیدن به قدرت از هر ابزاری استفاده میشود ولو این که به کشتار ده ها جوان برومند منتهی گردد.

با آن که طالبان به خوبی می دانند که با جنگ و پشت پا زدن به توافق صلح نمی توان راه به جایی برد اما با آنهم همه روزه شاهد جان دادن جوانان کشور در دو سوی خط(دولت و طالب) می باشیم.

گذشته از این آنچه را در اینجا می خواهم خاطر نشان کنم این است که از دید من رهبری گروه طالبان یا این که علاقمندی چندانی به صلح ندارند و می خواهند به هر بهانه ای پروسه صلح را به چالش بکشند و یا این که نفوذ عناصر اخلال گر در سطح رهبری آنان وجود دارد.

از دید من رهبری گروه طالبان از دو حالت که ذیلاً می آورم خالی نیستند: نخست این که این گروه به راستی اراده واقعی برای آغاز گفتگوهای میان افغانان و برقراری صلح در کشور را ندارند .

دوم این که ممکن این گروه اراده برای برقراری آغاز گفتگوهای میان افغانان و استقرار صلح را داشته باشند اما در سطح رهبری این گروه افرادی باشد که عمداً از سوی حلقات استخباراتی برای مختل سازی روند آغاز مذاکرات میان افغانان مامور شده اند.

در هر دو صورت روی سخنم به سوی رهبران گروه طالبان است که چرا و با کدام انگیزه ای مردم عام را قربانی امتیاز طلبی های تان میکنید و شما ها که ظاهراً خود را داعیه دار اسلام ناب محمدی عنوان می کنید لطفاً پاسخ دهید که حضرت محمد(ص) در کدام غزوه کودکان و مردم عام را از دم تیغ کشیده است که شما با بیرحمی تمام سه کودک را به شکل بی رحمانه به قتل میرسانید؟

غرض واضح تر شدن این حرف باید یادآور شوم که گروه طالبان یک هفته پیش از روستای «سیلمنجی» ولسوالی کجران ولایت دایکندی سه کودک را اختطاف کرده بودند که باشنده‌گان این روستا پس از چندین روز تلاش ‌ و جست‌وجو، صبح روز دو شنبه ۹ سنبله اجساد این کودکان را از یک کوه پیدا کرده‌اند و این در حالی است که افراد طالبان ماه گذشته در ولسوالی پاتوی ولایت مذکور یک فرد ملکی را تیرباران کرده بودند و  پیش از این نیز بارها شاهد چنین فجایع تکان دهنده از سوی این گروه بوده ایم که سر بریدن بیرحمانۀ تبسم خورد سال هنوز هم ذهن ما را ناراحت می سازد.

در همین حال خاموشی نهادهای حقوق بشری نیز در قبال این مسائل سوال برانگیز است.