هراس به خطرافتادن ازادی بیان ودیموکراسی درافغانستان با امدن طالبان

کابل – پیشگو

زرمینه کاکر

چنانچه همه میدانیم دراین شبانه روز همه جاهمه کس حرف ازصلح میزنند اما متردد هستند براینکه این صلح واقعا چه رنگ وبویی رابه خود خواهد گرفت که  ایا این صلح تخیلی خواهدبود و  ایا پایدارخواهد ماند  ویا هم دربدل این صلح بازهم ماچه قربانی هایی راخواهیم پرداختیم  معلوم نیست ازادی بیان ودیموکراسی درافغانستان با امدن طالبان در کدام جایگاه قرارمیگیرد ؟

طالبان باتغیرافکار دوباره وارد صحنه خواهند شدند یا همان دیده های سالیان قبل را درسردارند؟

این همه سوالهاییست که در ذهن تمام مردم ما خطورمیکند وهمه مان راوادارمیکند تا نسبت به این پروسه بی اعتبارتر و متردد شویم

درسال 2001 زمانیکه رژیم طالبان سرنگون گردید و حامد کرزی ریس جمهورموقت افغانستان شد بعد از مدتها جنگ وبدبختی مردم امیدوار به زندهگی شدند و ازادی بیان ودیموکراسی دوباره پر رنگ تر گردیده زنان ازادی خود را نسبتا بدست اورده ووارد سیستم های حکومتی شدند دختران به مکاتب و دانشگاه  ها رفتند و کشور حال وهوای متفاوت تری رابخود گرفت ، خورد وجوان و پیرو بزرگ نسبتا به اینده امیدوارترشدند

از آنزمان تاحال دست اوردهای خیلی خوب وچشمگیری از حکومتداری، پیشرفت، ترقی، دست اوردهای زنان، ورزشکاران و همسان اینها  بدست اوردیم ، دادخواهی های مدنی وسیاسی تغیر افکار عامه ، این همه دست اوردهای بود که میتوان گفت اینهارا  نتیجه دیموکراسی وازادی بیان درافغانستان خواند.

انتخابات ازاد وعادلانه با انتخاب وارای مردم  در چندین دوره چون انتخابات ریاست جمهوری ، انتخابات پارلمانی، شوراهای ولایتی، شوراهای ولسوالی همه اینها،  نتیجه ازادی بیان واصل دیموکراسی درافغانستان بود که حضور زنان درحوزه های رسانه ای، درحوزه های سیاسی، حوزه های مدنی رانیز نباید ازنظرانداخت .

این همه دست اورد ها به این اسانی که فکر کنیم بدست نیامده است زیرا ما همه قربانی داده ایم با وجود نابسامانی های اجتماعی و جنگ های غیرمستقیم،  تعدادی عزیزان ما در جریان دفاع ازوطن شهید شدند و تعدادی دیگری هم درانتحار وانفجار و یک تعداد از شهروندان دیگر درفقراقتصادی  قربانی شدند.

باوجود این همه بدبختی هاییکه طالبان برای ما به یادگار گذاشته اند مطمین ام خاطرات تلخ اینها تا ابد پایدارخواهد ماند و هیچگاهی از ذهنیت های مردم ما حذف نخواهد شد، ولی چون ملت ما ازجنگ خسته است دیگر توانای از دست دادن افراد نظامی وملکی و عزیزان خویش را ندارند زیرا در جنگ های جاری کشور، هردو طرف که میجنگد ازماست هموطن ماست مجبوربران شده ایم تا اغوش برادری بازکنیم وگذشته راصلوات گفته یک دریچه جدید از صلح را درکشور بگشایم، تا به یک صلح موقتی نه بلکه صلح پایدار صلحی واقعی برسیم نه که ازادی های مان راسلب کند ، ماخواهان صلحی هستیم که دست اوردهای یک و نیم دهه اخیرمان را باهیچ ازدست ندهیم .

صلحی رامیخواهیم که خاطرات تلخ سالیان اخیرتکرارنشود، صلحی که دیگر تحت هیچ عنوانی ازمن قربانی نگیرد فرزند وهمسر وبرادر وعزیزان ما دیگر قربانی نشوند .

امروز طالبان حاضرنیستند باحکومت افغانستان گفتگونمایند و با ایالات متحده امریکا درگفتگو هستند ودراین روزهای اخیر حرف ازبه توافق رسیدن شان به گوش میرسد

ایالات متحده امریکا وهم پیمانانش درسالیان اخیر پول های هنگفتی را  در عرصه های انکشاف دهنیت ها و ارتقای ظرفیت  زنان جوانان حکومتداری و در بخش های اقتصادی ونظامی وانکشافی سرمایه گذاری کردند، اما امروز نمیدانم با چه بهای این همه زحمات را به قمارمیزنند و درخطرقرارمیدهند ؟

حس میکنم با امدن دوباره طالبان یاهم وضعیت بهترخواهد شد وطالبان بایک دید متفاوت و مثبت خواهند امد یا هم اینکه یک وضعیت بدترشده و دوباره باعقده مندی های گذشته وارد میدان خواهد شدند.